вторник, 24 марта 2015 г.

Ձախ ոտք գտիր, կոշիկներիս մեկը երբեք չի մաշվում

Եթե շիտակ խոսեմ, ապա թեւ եմ առել այս խոսակցությունից:

- Անունդ ի՞նչ է:
- Արսեն:
- Ու՞մ տղեն ես:
- Հորնումորս:
- Ո՞վ է ղըրգել:
- Իմ ոտքով եմ եկել, չէ՞ր կարելի:
- Կարելին կարելի է: Արի ներս գնանք, լավ մածուն կա տանը:

Խոսքից խոսք է բացվում, մեկ էլ թե.
- Ամեն ինչ լավ է, մենակ թե մի խնդիր կա: Դու շատ ես տեղից տեղ գնում: Մի մեծ լավություն արա: Կոշիկներս որ առնում եմ, ձախերը երբեք չեն մաշում: Ափսոս է, 43 համար հագնող ձախ ոտք գտիր: Մեծ սիրով կնվիրեմ: Տեղն իմանամ՝ մյուս անգամ իրար հետ խանութ գնանք: Ֆիրմա կոշիկ չեմ հանգնում, թե չէ թանգարան կբացեի:

Մենակ աջն եմ հագնում: Ձախ ոտք գտիր, կոշիկներիս մեկը երբեք չի մաշվում...

Զրուցակիցս տարիներ առաջ կորցրել է ձախ ոտքը...

Արսեն Վարդանյան Շիրակի բազե